Τόσο η γραπτή όσο και η προφορική επικοινωνία αποτελούν κύριες μορφές επικοινωνίας. Η προφορική επικοινωνία γίνεται από στόμα σε στόμα και η γραπτή επικοινωνία γίνεται με τη σχεδίαση/γραφή συμβόλων. Και στους δύο τύπους επικοινωνίας υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που καθιστούν τον καθένα από αυτούς κατάλληλο ή όχι, ανάλογα με το μήνυμα που πρέπει να μεταδοθεί.
Τα κύρια στοιχεία που διαφοροποιούν αυτούς τους δύο τύπους επικοινωνίας είναι:
- Η γραπτή επικοινωνία έχει πάντα μόνιμη καταγραφή σε σύγκριση με την προφορική επικοινωνία που η καταγραφή στο τέλος της, έχει χαθεί.
- Η ανατροφοδότηση της γραπτής επικοινωνίας απαιτεί χρόνο για να δοθεί, ενώ η προφορική επικοινωνία δίνεται αμέσως.
- Η προφορική επικοινωνία είναι πολύ ευέλικτη σε αντίθεση με τη γραπτή επικοινωνία που είναι άκαμπτη.
- Η γραπτή επικοινωνία απαιτεί περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστεί το μεταδιδόμενο μήνυμα. Αντίθετα στην προφορική επικοινωνία στην οποία η προετοιμασία δεν είναι κατάλληλη.
- Η προφορική επικοινωνία δεν είναι τόσο αξιόπιστη όσο η γραπτή.